೧.ದಿನವೂ ಆಡುವೆ ನೀನು
ನೀನಿಲ್ಲಿರುವೆ,
ಓಹ್! ನನ್ನೆದೆಯಾಳದಲಿ
ಒಂದರೆಕ್ಷಣವೂ ಅಗಲದೇ ನನ್ನ
ಒಮ್ಮೊಮ್ನೆ ಬಿಗಿದಪ್ಪುವೆ ನನ್ನ ಬೆದರಿದವಳಂತೆ
ತಬ್ಬಿಹಿಡಿದ ಮೇಲೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ
ಭಯದ ನೆರಳು ಸುಳಿಯುತ್ತದೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿನೊಳಗೆ
ಈಗ, ಈಗಲೂ ಗೆಳತಿ
ನೀ ನನಗೆಂದು ತರುವೆ ಮಕರಂದಭರಿತ ಹೂಗಳನ್ನು
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಆಘ್ರಾಣಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ
ಮತ್ತದೇ ಅಮಲೇರಿಸುವ ಘಮಲು
ತಣ್ಣಗೆ ಕೊರೆವ ಗಾಳಿ ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ ಚಿಟ್ಟೆಗಳನ್ನು
ಆಗಲೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ ನಾನು
ನಿನ್ನ ತುಟಿಗಳ ಹಣ್ಣು ಕಚ್ಚಿದಾಗಲೆಲ್ಲ
ನನ್ನೊಳಗೆ ಆನಂದದ ಅಲೆಗಳ ಸೊಲ್ಲು
ನನ್ನೊಳಗೆ ಬೆರೆಯಲು ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರಯಾಸ ನಿನಗೆ!
ನನ್ನ ವ್ಯಗ್ರತೆ, ಆತ್ಮಕ್ಕಂಟಿದ ಏಕಾಂತ ಎಲ್ಲವನೂ
ಹೆಸರಿನಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವೆ ನೀನು
ಬೆಳಗಿನ ತಾರೆಗಳು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣ ಚುಂಬಿಸಿ ಉರಿದು ಹೋಗುತ್ತವೆ
ಮಂದಬಿಸಿಲು ಗಾಳಿ ಪಂಖವನು ತಿರುಗಿಸುವುದು ನವಿರಾಗಿ
ನನ್ನ ಪದಗಳು ಮಳೆಯಾಗಿ ಸುರಿದು ತೋಯಿಸುವುದು ನಿನ್ನ
ಸೂರ್ಯನ ಕಾಂತಿಯ ಎರಕಹೊಯ್ದ ನಿನ್ನ ದೇಹವನು ಚುಂಬಿಸುವಾಗ
ನನ್ನಿಡೀ ಪ್ರಪಂಚವನು ಆಳುವವಳು ನೀನು
ಇದ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನು ಹೇಳಬಲ್ಲೆ ನಾನು?
ದೂರದ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ನಿನಗಾಗಿ ತರುವೆ
ಸಂತಸದ ಹೂಗಳನು, ನೀಲಪುಷ್ಪಗಳನು
ಮತ್ತು ಬುಟ್ಟಿ ತುಂಬಾ ಸವಿಮುತ್ತುಗಳನು
ನೋಡಲ್ಲಿ, ಚೆರ್ರಿತೋಟಕೆ ಏನೆಲ್ಲ ತಂದಿರುವ ವಸಂತ!
ಅವೆಲ್ಲವನೂ ನಿನಗಾಗಿ ತಂದೇತರುವೆ ನಾನು
-ನೆರುಡಾ
೨. ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತರೆ...
ಎಂದಾದರೊಂದು ದಿನ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತರೆ...
ನಿನಗಿದು ತಿಳಿದಿರಬೇಕೆಂದು ನಾ ಬಯಸುವೆ
ನಿನಗೆ ತಿಳಿದೇ ಇದೆ
ಸ್ಪಟಿಕದಂತೆ ಶುಭ್ರವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುವ ಚಂದ್ರ
ಚಿಗುರಿದ ಕೆಂಪು ಟೊಂಗೆಯನ್ನೇರಿ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿಣುಕುವ ವಸಂತ
ಅಗ್ಗಷ್ಟಿಕೆಯ ಬೆಂಕಿಯ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಸ್ಪರ್ಶ
ನೆರಿಗೆಗೊಂಡ ಮರದ ಕಾಂಡದ ದೊರಗು
ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಒಯ್ಯುತ್ತವೆ
ಸುತ್ತ ಸುಳಿದ ಸುಗಂಧ, ಬೆಳಕು, ಲೋಹದ ಹೊಳಪು
ಎಲ್ಲವೂ ಪುಟ್ಟ ದೋಣಿಗಳಾಗಿ ನನ್ನ
ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತವೆ
ನೀನು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ದ್ವೀಪಗಳ ಕಡೆಗೆ
ಹೀಗೆಲ್ಲ ಇರುವಾಗಲೂ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕರಗಿಹೋದರೆ
ನಾನೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವುದ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡುವೆ
ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತೇಬಿಟ್ಟರೆ
ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಹುಡುಕಬೇಡ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯೂ
ನಾನೂ ನಿನ್ನ ಮರೆತುಬಿಡುವೆ
-ನೆರುಡಾ ಕವನ
೩. ನಿನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆ ನೀನಿರುವಂತೆಯೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ
ಕಳೆದ ವಸಂತದಲಿ ನೀನಿರುವಂತೆಯೆ
ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ಟೋಪಿ, ಸ್ಥಿರವಾದ ಹೃದಯ
ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಉರಿಯುವ ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲದ ಬೆಳಕಿನ ಹೊಳಪು
ನಿನ್ನಾತ್ಮದ ಜಲದ ಮೇಲೆ ಉದುರುತ್ತಿರುವ ಎಲೆಗಳು
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವೆ ಇರುವಂತೆಯೇ
ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ ನನ್ನ ತೋಳನ್ನು ಬಳಸುವೆ ನೀನು
ಎಲೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ನಿನ್ನದೇ ದನಿಯ ಮೆಲುಕು
ಶಾಂತವಾದ ಪ್ರೀತಿಯ ಪಿಸುಮಾತುಗಳು
ವಿಸ್ಮಯದ ದೀಪೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಉರಿಯುವ ನನ್ನ ಬಯಕೆಗಳು
ನನ್ನಾತ್ಮವನು ಸೂರೆಗೈಯ್ಯುವ ನೀಲಪುಷ್ಪಗಳ ಬೆರಗು!
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಟಿದ್ದವು
ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ವಸಂತನನು ಅರಸಿ
ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ಟೋಪಿ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ
ನನ್ನಾತ್ಮ ನಿನ್ನೆದೆಗೆ ವಲಸೆ ಹೊರಟಿತ್ತು
ಮುತ್ತುಗಳು ಉರುಳುತ್ತಿದ್ದವು ಕೆಂಡಗಳಂತೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿ
ನಾವೆಯ ಮೇಲಿನ ಆಕಾಶ, ಬೆಟ್ಟದಾಚೆಯ ಬಯಲು
ನಿನ್ನ ನೆನಪೆಂದರೆ ಬೆಳಕು, ಧೂಮ, ಶಾಂತ ಕೊಳ!
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಾಚೆಗೆ, ಬಹಳ ದೂರ, ಸಂಜೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು
ವಸಂತ ಉದುರಿಸಿದ ಎಲೆಗಳು ನಿನ್ನಾತ್ಮದಲಿ ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದವು
-ನೆರುಡಾ
೪.ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಪರವಶತೆ
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಪರವಶತೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು
ನನ್ನ ಬೇಸರದ ಬಲೆಯನ್ನು
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಹರಡುತ್ತೇನೆ
ಧಗಧಗಿಸುವ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಏಕಾಂತ-
ವು ಲಂಬಿಸುತ್ತದೆ; ಉರಿಯುತ್ತದೆ
ಗೈರುಹಾಜರಾದ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ
ಕೆಂಪು ಸಂದೇಶವನ್ನುಕಳಿಸುತ್ತೇನೆ
ದೀಪಸ್ತಂಭದ ಬಳಿಯ ಸಾಗರದಂತೆ
ಅವು ಸುತ್ತ ಸುಳಿಯುತ್ತವೆ
ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇರುವ ನನ್ನ ಜೀವವೇ,
ಬರಿಯ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನಷ್ಟೇ ಉಳಿಸುವೆ ನೀನು
ನಿನ್ನ ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ಕರಾವಳಿಯ
ತೀರದಂತೆ ಅಲೆಗಳೇಳುತ್ತವೆ ನನ್ನೊಳಗೆ
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಪರವಶತೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು
ನನ್ನ ಬೇಸರದ ಬಲೆಯನ್ನು ಸಾಗರಕ್ಕಸೆಯುತ್ತೇನೆ
ಅದು ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣೊಳಗಿನ ಸಾಗರವನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ
ನಿನ್ನ ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುವಾಗ ಹಕ್ಕಿ
ಮೊದಲ ತಾರೆಯನ್ನು ಕುಕ್ಕುತ್ತದೆ
ಆಗದು ನನ್ನಾತ್ಮದಂತೆ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತದೆ
ನೆರಳನಾವರಿಸುವ ರಾತ್ರಿಯು
ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನೀಲಿಯ ಎಳೆಯ ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ
-ನೆರುಡಾ
೫. ಬಿಳಿಯ ಜೇನುಹುಳ
ಓ ನನ್ನ ಬಿಳಿಯ ಜೇನುಹುಳವೇ,
ಜೇನುತುಪ್ಪವ ಹೀರಿ ನೀ ನನ್ನಾತ್ಮದೊಳಗೆ ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತಿರುವೆ
ಮೆಲ್ಲನೆ ಸುತ್ತುವ ಹೊಗೆಯ ಸುರುಳಿಯಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿರವೆ
ನಾನು ಎಲ್ಲ ಭರವಸೆಗಳನ್ನೂ ಕಳಕೊಂಡವನು
ನನ್ನ ಮಾತುಗಳು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುವುದಿಲ್ಲ
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳಕೊಂಡವನು ಮತ್ತು
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಂದಿರುವವನು!
ಓ ನನ್ನ ಅಂತಿಮ ಆಸೆಯ ಭದ್ರ ಎಳೆಯೇ,
ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೊನೆಯ ಭರವಸೆಯಿದೆ
ಬದುಕೆಂಬ ಬಂಜರು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನೀನು ಅಂತಿಮ ಗುಲಾಬಿ
ಓ ನನ್ನ ಮೌನ ಸಂಗಾತಿಯೇ,
ನಿನ್ನ ಭಾರವಾದ ರೆಪ್ಪೆಗಳು ಮುಚ್ಚಲಿ
ಅಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಯು ಸುಳಿಯುತ್ತದೆ
ಓಹ್! ನಿನ್ನ ದೇಹ, ಬೆದರಿದ ಪ್ರತಿಮೆ, ಬೆತ್ತಲು!
ರಾತ್ರಿಯನು ಮುಳುಗಿಸಿಕೊಂಡ ವಿಶಾಲ ಕಣ್ಣುಗಳು
ಹೂವುಗಳಂತೆ ತಂಪಾದ ತೋಳುಗಳು, ಗುಲಾಬಿಯ ಮಡಿಲು
ನಿನ್ನ ಮೊಲೆಗಳು ಬಿಳಿಯ ಬಸವನ ಹುಳಗಳು
ನೆರಳಿನ ಚಿಟ್ಟೆ ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯಲಿ ನಿರಾಳವಾಗಿ ನಿದ್ರಿಸುವುದು
ಓಹ್! ನನ್ನ ಮೌನ ಸಂಗಾತಿಯೇ,
ನೀನಿಲ್ಲದ ಏಕಾಂತವಿಲ್ಲಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದೆ
ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ, ಸಮುದ್ರದ ಗಾಳಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದೆ
ಅಗೋ, ಕಡಲ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಿದೆ
ಒದ್ದೆ ಬೀದಿಯ ತುಂಬಾ ನೀರು ಬರಿಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ
ಮರದ ಎಲೆಗಳು ಅನಾರೋಗ್ಯದ ದೂರು ದಾಖಲಿಸಿವೆ
ಓ ನನ್ನ ಬಿಳಿಯ ಜೇನುಹುಳವೇ,
ನೀ ದೂರವಾದರೂ, ನನ್ನಾತ್ಮದಲಿ ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುವೆ
ನಿಧಾನವಾಗಿ, ಮೌನವಾಗಿ...
-ನೆರುಡಾ
೬. ದ್ವೀಪದಲ್ಲೊಂದು ಇರುಳು
ಇಡೀ ಇರುಳು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಿದ್ರಿಸಿದೆ
ಕಪ್ಪು ಭೂಮಿ ಜೀವ-ಮರಣಗಳ
ನಡುವೆ ಸುತ್ತುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು
ಹಗಲು ನೆರಳಿನಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ನಡೆಯುವಾಗ
ನನ್ನ ಕೈಗಳು ನಿನ್ನ ನಡು ಬಳಸಿದವು
ರಾತ್ರಿಯಾಗಲೀ, ಹಗಲಾಗಲೀ
ನಮ್ಮನ್ನಿನ್ನು ಅಗಲಿಸಲಾರವು
-ನೆರುಡಾ
೭. ಟೊಮ್ಯಾಟೋ ಪ್ರಗಾಥ
ಬೀದಿ
ಟೊಮ್ಯಾಟೋಗಳಿಂದ
ತುಂಬಿದೆ
ಬೇಸಿಗೆಯ
ಮಧ್ಯಾಹ್ನ,
ಬೆಳಕು
ಟೊಮ್ಯಾಟೋದಂತೆ
ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ
ಬೆಳಕಿನ
ರಸ
ಹರಿದಿದೆ
ಬೀದಿತುಂಬಾ
ಡಿಸೆಂಬರ್
ಟೊಮ್ಯಾಟೋಗೆ
ತಡೆರಹಿತ ಮಾಸ
ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ
ಅದರ ನೇರ ದಾಳಿ
ಊಟದ ಟೇಬಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ
ಅದರದೇ ಪಾರುಪತ್ಯ
ಗ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ,
ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ,
ಬೆಣ್ಣೆಯ ಖಾದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಅಡುಗೆಯಲ್ಲಿ
ಮೇಲ್ಮೆ ಮೆರೆಯುತ್ತದೆ
ಈಗ
ಟೊಮ್ಯಾಟೋ
ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿದೆ
ತನ್ನದೇ ಬೆಳಕು
ಇದು ಟೊಮ್ಯಾಟೋ
-ದ ಪ್ರಗಾಥ
-ನೆರುಡಾ
೮. ಈ ಇರುಳು ನಾನು ಕಡುದುಃಖದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ
ಈ ಇರುಳು ನಾನು ಕಡುದುಃಖದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ
ಹೀಗೆಲ್ಲ ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ
"ರಾತ್ರಿಯು ಛಿದ್ರಗೊಂಡಿದೆ, ನೀಲಿತಾರೆಗಳು ದೂರದಲ್ಲಿ ನಡುಗುತ್ತಿವೆ"
ಆಗಸದ ತುಂಬ ರಾತ್ರಿಯ ತಂಗಾಳಿ ಸುಳಿಯುತ್ತಿದೆ, ಹಾಡುತ್ತಿದೆ
ಈ ಇರುಳು ನಾನು ಕಡುದುಃಖದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ
ನಾನವಳನ್ನು ಗಾಢವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ,
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಳೂ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದಳು
ಅಂಥದೊಂದು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದೆ
ವಿಶಾಲ ಆಗಸದಡಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಮತ್ತೆ, ಮತ್ತೆ ಚುಂಬಿಸಿದೆ
ಅವಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದಳು
ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಸದಾ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ
ಅವಳ ವಿಶಾಲ, ನಿಶ್ಚಲ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು
ಪ್ರೀತಿಸದಿರಲು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಸಾಧ್ಯ?
-ನೆರುಡಾ
೯. ನಾಯಿಯ ಸಾವು
ನನ್ನ ನಾಯಿ ಸತ್ತಿದೆ
ತೋಟದಲ್ಲಿರುವ ತುಕ್ಕುಹಿಡಿದ ಯಂತ್ರದ
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಅದನ್ನು ಹೂಳಿರುವೆ
ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಬಳಿಕ ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ
ನನಗಿಂತ ಚೂರು ಬೇಗ ಹೊರಟಿದ್ದಾನೆ ಅವನು
ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಕೋಟು, ಬೇಡದ ನಡವಳಿಕೆಗಳು,
ತಣ್ಣನೆಯ ಅವನ ಮೂಗು
ಎಲ್ಲವೂ ಹೊರಟಿವೆ ಅವನ ಜತೆಗೆ
ನಾನು ಭೌತಿಕವಾದಿ, ನಂಬಲಾರೆ ಸ್ವರ್ಗ-ನರಕಗಳ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು
ಆದರೆ, ನಾನಿನ್ನೂ ಪ್ರವೇಶಿಸಿರದ ಸ್ವರ್ಗವೊಂದನ್ನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ ಇನ್ನೂ
ಅದು ನಾಯಿಗಳ ಲೋಕದ ಸ್ವರ್ಗ
ಅಲ್ಲಿ ಅವನು ಬಾಲವಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತಾ ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ
ಸ್ನೇಹಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು
ಹೇ, ಎಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಸೇವಕನಾಗಿರದ
ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಗಾತಿಯನ್ನು ಕಳಕೊಂಡಿರುವೆ ನಾನು
ಆದರೆ, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತು
ಅವನ ಅಗಲಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ದಃಖಿಸಲಾರೆನು
- ನೆರುಡಾ
೧೦.
ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತೇನೆ
ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವು ನಡೆಯುತ್ತವೆ
ನೆಲದ ಮೇಲೆ, ಗಾಳಿಯ ಮೇಲೆ,
ನೀರಿನ ಮೇಲೆ
ನನ್ನ ತಲುಪುವವರೆಗೂ.....
-ನೆರುಡಾ
೧೧.
ನೆರುಡಾ ಕವನ
ಕವಿತೆ
ಅದೊಂದು ದಿನ,
ಕವಿತೆ ನನ್ನ ಹುಡುಕಿ ಬಂತು
ಇಂದಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು?
ಶಿಶಿರದ ತಂಪಿನಿಂದಲೋ,
ನದಿಯ ಹರಿವಿನಿಂದಲೋ
ಎಲ್ಲಿ, ಹೇಗೆ, ಯಾಕೆ ಬಂತು?
ಶಬ್ದವಿರಲಿಲ್ಲ, ಪದಗಳಿರಲಿಲ್ಲ
ಮೌನವೂ ಅಲ್ಲ!
ನಡುಬೀದಿಯಲಿ ಏಕಾಂಗಿ ನಿಂತು
ನನ್ನ ಕರೆಯಿತು!
ನೀರವ ರಾತ್ರಿಯ ಪ್ರಹರದಂತೆ,
ಉರಿವ ಜ್ವಾಲೆಯ ಕುರುಹಿನಂತೆ
ಥಟ್ಟನೆ ನನ್ನೆದುರು ಹರಿದು ಬಂತು
ನನ್ನಾತ್ಮದ ಬಾಗಿಲನು ತಟ್ಟಿತು
ಮಾತು ಬಾರದಾಯ್ತು,
ಹೆಸರು ಮರೆತುಹೋಯ್ತು
ಮೈಯ್ಯ ತಾಪವೇರಿ ನಡುಗಿದೆ
ಉರಿವ ಕುರುಹ ಅರಿಯತೊಡಗಿದೆ
ನನ್ನ ಮೊದಲ ಸಾಲು ಬರೆದೆ
ಮಸುಕಾದ ಸಾಲು,
ಅರ್ಥಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದ, ಶುದ್ಧ ಮೂರ್ಖತನದ
ಏನೂ ತಿಳಿಯೆನೆಂಬ ಮುಗ್ಧ ಅರಿವಿನ ಸಾಲು
ಅರೆ! ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ!
ಸ್ವರ್ಗ ನನ್ನೆದುರು ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತು
ಗ್ರಹ, ತಾರೆಗಳು ಉರುಳತೊಡಗಿದವು
ಕತ್ತಲೆಯು ಹರಿಯತೊಡಗಿತು
ನಿಗೂಢ ಶರಗಳು ಬೆಳಕು, ಹೂಗಳ
ಭೂಮಿಗೆ ಸುರಿಯತೊಡಗಿದವು
ತಾರೆಗಳ ತೋಟದಲ್ಲಿ ತೇಲಿದೆ ನಾನು
ಹೃದಯ ಹಗುರಾಗಿ ಗಾಳಿಗೂಡಿತು
ಹೀಗೆ, ಹೀಗೆ....
ಅದೊಂದು ದಿನ ಕವಿತೆ ಬಂತು
೧೨.
ನಾವು ಇದನ್ನೂ ಕಳಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ
ನಾವು ಈ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯನ್ನೂ ಕಳಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ
ನೀಲಿ ರಾತ್ರಿಯು ಈ ಜಗವ ಕವಿಯುವ
ಮೊದಲ ಜಾವದಲಿ ನಾವು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಕೈಯಿಟ್ಟು
ನಡೆಯುವ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಇಂದು ಯಾರೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ
ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ನೋಡಿದೆ, ಆ ಬೆಟ್ಟದ
ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಹಬ್ಬ!
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸೂರ್ಯನ ತುಣುಕೊಂದು
ನಮ್ಮ ಬೆರಳುಗಳ ನಡುವೆ ಉರಿದುಹೋಗುತ್ತದೆ
ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತೇನೆ
ನಿನಗೆ ತಿಳಿದಿರುವ ನನ್ನ ನೋವು
ಆತ್ಮದಲಿ ಮಿಸುಕಾಡಿ ಮುದುಡಿಸುತ್ತದೆ
ಎಲ್ಲಿರುವೆ ಹೇಳು ನೀನು? ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ?
ಏನು ಹೇಳಲಿ? ನಾನು ಬೇಸರದಲ್ಲಿರುವಾಗ
ನೀನು ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇರುವಾಗ..
ಪ್ರೀತಿಯ ಪೂರ್ಣತೆಯೊಂದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೂಡುವುದಾದರೂ ಯಾಕೆ?
ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಪುಸ್ತಕದ ಪುಟಗಳಿಂದು ಮಗುಚಿಬಿದ್ದಿವೆ
ಯಾವಾಗಲೂ, ಯಾವಾಗಲೂ ನೀನು
ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಪ್ರತಿಮೆಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕುವ
ಸಂಜೆಗಳ ಮೂಲಕ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿಬಿಡುವೆ
-ನೆರುಡ
೧೩.
ನಿನ್ನ ಎದೆಯೊಂದೇ ಸಾಕು
ನಿನ್ನ ಎದೆಯೊಂದೇ ಸಾಕು ಙ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ
ನಿನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ನಾ ಕಟ್ಟಿದ ರೆಕ್ಕೆಗಳವು
ನಿನ್ನ ಆತ್ಮದ ಆಚೆಗೆ ನಿದ್ರಿಸಿರುವ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ
ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಿಂದಲೇ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ದಾರಿ
ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನದ ಭ್ರಮೆಯಿದೆ
ನೀನು ಬರುವೆ ಹೂವಿನೊಳಗವತರಿಸುವ ಮಕರಂದದಂತೆ
ನಿನ್ನ ಗೈರುಹಾಜರಿ ಇಡಿಯ ದಿಗಂತವನು ಬರಿದಾಗಿಸುವುದು
ಶಾಶ್ವತವಾಗಿರುವೆ ನೀನು ಅಲೆಯಂತೆ ಹಾರಾಟದಲಿ
ಆಲದಂತೆ, ಅರಳಿಯಂತೆ ಹಾಡುವೆ ನೀನು ಗಾಳಿಯಲಿ
ಆ ಮರಗಳಂತೆ ನೀನು ಎತ್ತರ ಮತ್ತು ಮೌನಿ
ನೀನು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ದುಃಖಿಯಾಗಿಬಿಡುವೆ
ಸಮುದ್ರಯಾನಿಯಂತೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ
ಹಳೆಯ ರಸ್ತೆಗಳಂತೆ ಬೇಕಾದುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ರಾಶಿಯೊಟ್ಟುವೆ
ತುಂಬಿಹೋಗುವೆ ನೀನು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಗಳು ಮತ್ರು ವಿಭ್ರಾಂತಿಗಳಿಂದ
ನಾನು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ, ನಿನ್ನಾತ್ಮದಲಿ ಮಲಗಿರುವ
ಹಕ್ಕಿಗಳು ಎಚ್ಚೆತ್ತು ವಲಸೆ ಹೋಗುವಾಗ
೧೪.
ಹೆಣ್ಣಿನ ದೇಹ
ಹೆಣ್ಣಿನ ದೇಹ
ಬಿಳಿಯ ಬೆಟ್ಟಗಳು, ಬಿಳಿಯ ತೊಡೆಗಳು
ಶರಣಾಗಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಜಗತ್ತಿನಂತೆ ನೀನು
ನನ್ನೊಳಗಿರುವ ಒರಟು ರೈತ ನಿನ್ನನ್ನು ಅಗೆಯುತ್ತಾನೆ
ಭೂಮಿಯಾಳದಿಂದ ಮಗುವೊಂದು ಪುಟಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ
ನಾನು ಸುರಂಗದಂತೆಯೇ ಏಕಾಂಗಿ
ನನ್ನೆದೆಯಿಂದ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಹಾರಿಹೋಗಿವೆ
ರಾತ್ರಿಯು ಆಕ್ರಮಿಸಿ, ಆವರಿಸಿದೆ
ಬದುಕಲು ನಿನ್ನನ್ನು ಆಯುಧವಾಗಿ ರೂಪಿಸಿರುವೆ
ನೀ ನನ್ನ ಬತ್ತಳಿಕೆಯೊಳಗಿರುವ ಬಾಣ
ನನ್ನ ಜೋಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಣೆಗಿರುವ ಕಲ್ಲು
ಪ್ರತೀಕಾರದ ಗಂಟೆ ಮೊಳಗುತ್ತಿದೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ
ಚರ್ಮದಿಂದ ಮಾಡಿದ ನಿನ್ನ ದೇಹವನ್ನು, ಪಾಚಿಯಂತಹ ಮೃದುತನವನ್ನು,
ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಅಮಿತ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು, ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಹಾಲನ್ನು
ಓಹ್, ಸ್ತನವೆಂಬ ಹಾಲು ತುಂಬಿದ ಕುಂಭಗಳು!
ಓಹ್, ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯ ನಯನಗಳು!
ಓಹ್, ತೊಡೆಗಳ ನಡುವೆ ಅರಳಿರುವ ಗುಲಾಬಿ ಪಕಳೆಗಳು!
ನಿನ್ನ ದನಿ ಅದೆಷ್ಟು ಮೃದು ಮತ್ತು ವಿಷಾದ!
ಓ, ನನ್ನ ಹೆಣ್ಣಿನ ದೇಹವೇ,
ನಿನ್ನ ಕೃಪೆಯಿಂದಲೇ ನನ್ನ ಬದುಕು
ನನ್ನ ದಾಹ, ಮೇರೆಯಿರದ ಬಯಕೆ, ಬದಲಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುವ ದಾರಿಗಳು!
ಅನಂತ ದಾಹವು ಹರಿಯುತ್ತದೆ ಆಳವಾದ ನದಿಯೊಂದಿಗೆ
ನನ್ನ ದಣಿವು, ಕೊನೆಯಿರದ ನೋವುಗಳು ಹರಿಯುತ್ತವೆ ಪ್ರವಾಹದೊಂದಿಗೆ
-ನೆರುಡ
೧೫.
ಬೆಳಕು ನಿನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸುತ್ತದೆ
ಬೆಳಕು ತನ್ನ ಮಾರಣಾಂತಿಕ ಜ್ವಾಲೆಯಿಂದ
ನಿನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸುತ್ತದೆ
ಮಸುಕಾದ ಅದೆಂಥದ್ದೋ ಶೋಕ
ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಹಳೆಯ ಗಾಲಿಗಳ ಎದುರು
ನಿನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ತಿರುಗುತ್ತದೆ
ಮಾತಿಲ್ಲದಾಗುವೆ ಗೆಳೆಯಾ,
ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಏಕಾಂತದೊಂದಿಗೆ
ಬೆಂಕಿಯ ಜೀವಂತಿಕೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು
ಹಾಳುಬಿದ್ದ ದಿನದ ಪೂರ್ಣ ವಾರಸುದಾರನಾಗಿ
ನಿನ್ನ ಕಪ್ಪು ವಸ್ತ್ರದ ಮೇಲೆ
ಹಣ್ಣಿನ ಗುಪ್ಪೆಯೊಂದು ಬೀಳುತ್ತದೆ ಸೂರ್ಯನಾಳದಿಂದ
ರಾತ್ರಿಯ ಬೇರುಗಳು ಬೆಳೆಯತೊಡಗುತ್ತವೆ
ನಿನ್ನಾತ್ಮದಲಿ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ
ನಿನ್ನೊಳಗಿರುವುದೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ
ನೀಲಿ ಮತ್ತು ಮಸುಕಾದ ಶಿಶುಗಳು
ತಮ್ಮ ಪೋಷಣೆಗಳನ್ನು ಪಡಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ
ಕಪ್ಪು ಹಾಗೂ ಹೊನ್ನ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವ
ಓಹ್, ಭವ್ವ, ಫಲವಂತ, ಚುಂಬಕ ಗುಲಾಮನು
ಉದಯಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ, ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ
ಅದೆಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ಸ್ಪರ್ಶದೊಂದಿಗೆ
ಅಲ್ಲಿ ಹೂಗಳು ಅರಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು
ವಿಷಾದವನ್ನು ಹೊರಸೂಸುತ್ತವೆ
-ನೆರುಡ
೧೬.
ಪೂರ್ಣತೆಯ ಬೆಳಗು
ಬೇಸಿಗೆಯ ಹೃದಯದಲಿ ಮುಂಜಾನೆ ಬಿರುಗಾಳಿಯೆದ್ದಿದೆ
ಬಿಳಿಯ ಮೋಡಗಳ ವಿದಾಯದ ಬಾವುಟವ ಹಿಡಿದ
ಗಾಳಿಯೆಂಬ ನಾವಿಕ ಕೈಯ್ಯಾಡಿಸುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ
ಗಾಳಿಯ ಹೃದಯವು ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೌನವನ್ನೂ ಮೀರಿ ಮಿಡಿಯುತ್ತಿವೆ
ದೈವಿಕವಾದ ಸಂಗೀತದ ಮೇಳ ಮರಗಳ ನಡುವೆ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ
ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಹಾಡಿನ ಭಾಷೆಯಲಿ ಅವು ಹಾಡುತ್ತಿವೆ
ಗಾಳಿಯೀಗ ತರಗೆಲೆಗಳನ್ನು ಬರಬರನೆ ಹಾರಿಸುತ್ತದೆ
ಹಾರುವ ಎಲೆಗಳು ಹಕ್ಕಿಗಳ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸುತ್ತವೆ
ಹಗುರಾದ ಅವಳ ಒಲವಿನ ಸೆರಗು ಸರಿಯುತ್ತದೆ ಪ್ರಯಾಸವಿಲ್ಲದೇ
ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಬೇಸಿಗೆಯ ಗಾಳಿಯ ಮೇಲೆ
ಅವಳ ಚುಂಬನದ ಸುರಿಮಳೆ ಮುಗಿಬಿದ್ದು
ಗಾಳಿಯನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ
೧೭.
ನಿನ್ನ ನಗು
ನನ್ನ ಅನ್ನವನ್ನು ಕಸಿದುಕೋ
ಬೇಕಾದರೆ ಗಾಳಿಯನ್ನೂ
ಆದರೆ
ನಿನ್ನ ನಗುವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕಸಿಯದಿರು
ಗುಲಾಬಿಯನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗಿಸಬೇಡ
ನೀನದನ್ನು ಚಕ್ಕೆಂದು ಚಿವುಟಿದಾಗ
ಖುಶಿಯ ಚಿಲುಮೆ ಚಿಮ್ಮುವುದು
ನಿನ್ನೊಳಗೊಂದು ಬೆಳ್ಳಿಯ ಅಲೆ ಹೊಮ್ಮುವುದು
ನನ್ನ ಜೀವನವೇ ಹೋರಾಟವಾಗಿದೆ
ದಿನವೂ ಸಂಜೆ ದಣಿದು ಮರಳುತ್ತೇನೆ
ಮತ್ತದೇ ಜಾಗ ಬದಲಾಗದು ಏನೂ
ಆದರೆ,
ನಿನ್ನ ನಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಆಗಸದಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸುವುದು
ಜೀವನದ ಎಲ್ಲ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನೂ ತೆರೆದು
ನನ್ನ ಜೀವವೇ,
ಕಪ್ಪುಗತ್ತಲೆಯ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನಗು ವೇ ಬೆಳಕು
ನನ್ನ ರಕ್ತದ ಕಲೆಗಳು ಬೀದಿಯ ಕಲ್ಲುಗಳಿಗಂಟಿವೆ
ನೀನದನು ಕಂಡು ನಕ್ಕುಬಿಡು ಒಮ್ಮೆ
ನಿನ್ನ ನಗು ನನ್ನ ಕೈಯ್ಯ ಹೊಸ ಖಡ್ಗ
ಶರತ್ಕಾಲದಲಿ ನಿನ್ನ ನಗು ಸಾಗರದ
ಅಲೆಗಳ ಬೆಳ್ನೊರೆಯಂತೆ ಹೆಚ್ಚುವುದು
ಓ ನನ್ನ ಜೀವವೇ,
ವಸಂತದ ನಿನ್ನ ನಗು ನಾ ಬಯಸುವ ಹೂವಂತಿರುವುದು
ನೀಲಿ ಹೂ, ಕೆಂಪು ಗುಲಾಬಿ
ನನ್ನ ದೇಶವನು ಮತ್ತೆ ಅನುರಣಿಸುವುದು
ನಕ್ಕುಬಿಡು ನೀನು, ಹಗಲು, ರಾತ್ರಿ
ಚಂದ್ರನವರೆಗೂ...
ದ್ವೀಪದ ಬೀದಿಯ ತಿರುವುಗಳಲ್ಲಿ
ಕಣ್ತೆರೆದರೂ, ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದರೂ...
ಹೋದಲ್ಲಿ, ಬಂದಲ್ಲಿ......
ನಕ್ಕುಬಿಡು ನೀನು
ತೆಗೆದುಕೋ ನನ್ನ ಅನ್ನವನ್ನು, ನೀರನ್ನು, ಗಾಳಿಯನ್ನೂ,ಬೆಳಕನ್ನು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ...
ಆದರೆ, ನಿನ್ನ ನಗುವನ್ನಲ್ಲ
ನಗುವಿಲ್ಲದೇ ನನಗೆ ಜೀವವಿಲ್ಲ
-ನೆರುಡ
೧೮.
ದೂರ ಹೋಗಬೇಡ
ದೂರ ಹೋಗಬೇಡ, ಒಂದು ದಿನವೂ
ಯಾಕೆಂದರೆ.
ಯಾಕೆಂದರೆ .... ಹೇಗೆ ಹೇಳುವುದೆಂದು ತಿಳಿಯದು ನನಗೆ
ನಿನ್ನ ಕಾಯುವಾಗ ದಿನವು ದೀರ್ಘವಾಗುತ್ತದೆ
ಖಾಲಿಯಾಗಿರುವ ರೈಲುನಿಲ್ದಾಣದಂತೆ ಮನಸ್ಸು ಶೂನ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ, ನಿದ್ರಿಸುತ್ತದೆ
ನನ್ನ ಅಗಲಬೇಡ, ಒಂದು ಗಂಟೆಯೂ
ಯಾಕೆಂದರೆ,
ವೇದನೆಯ ಹನಿಗಳು ನನ್ನೊಳಗೆ ಹರಿಯುತ್ತವೆ
ನೆಲೆಯ ಹುಡುಕಿ ಅಲೆವ ಧೂಮಗಳು
ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ ಸೇರುತ್ತವೆ, ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುತ್ತವೆ
ಓಹ್! ನಿನ್ನ ನೆರಳು ಮರಳಿನ ದಡದಲ್ಲಿ ಕರಗದಿರಲಿ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಗಳು ಶೂನ್ಯವನೆಂದೂ ದಿಟ್ಟಿಸದಿರಲಿ
ನನ್ನ ಒಲವೇ,
ನನ್ನನ್ನೊಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಅಗಲಬೇಡ
ಯಾಕೆಂದರೆ,
ನೀನು ದೂರವಾದ ಗಳಿಗೆಯಲೆಲ್ಲಾ
ನಾನು ಭೂಮಿಯ ತುಂಬಾ ಅಂಡಲೆಯುತ್ತೇನೆ
ಕೇಳುತ್ತೇನೆ, ಮರಳುವಿಯಾ?
ಅಥವಾ ಹೀಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಸಾಯಲು ಬಿಡುವೆಯಾ?
-ನೆರುಡಾ
೧೯.
ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಪುಸ್ತಕ
ಗುಲಾಬಿ ಹೂ ಬೆತ್ತಲಾಗಿದೆಯೆ?
ಅಥವಾ
ತನಗಿರುವ ಒಂದೇ ಉಡುಗೆಯನ್ನು ಸದಾ ಧರಿಸುವುದೆ?
ಮರಗಳು ತಮ್ಮ ಬೇರುಗಳ
ವೈಭವವನ್ನು ಯಾಕೆ ಅಡಗಿಸಿಡುತ್ತವೆ?
ಕಳೆದು ಹೋದ ವಾಹನಗಳು ತಮ್ಮ
ದುಗುಡಗಳನ್ನು ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕು?
ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ರೈಲು ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ
ನಿಂತು ಬಿಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಬೇಸರದ ವಿಷಯ ಇನ್ನೊಂದಿದೆಯೆ?
-ನೆರುಡಾ
೨೦.
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಗಾಢವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸದ ಹೊರತು...
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ
ಗಾಢವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸದ ಹೊರತು
ಪ್ರೀತಿಸುವುದರಿಂದ ಪ್ರೀತಿಸದಿರುವೆಡೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿರುವೆ ನಾನು
ನಿನ್ನ ಹಾದಿ ಕಾಯುವುದರಿಂದ ಕಾಯದಿರುವೆಡೆಗೆ
ನನ್ನ ಹೃದಯವೀಗ ತಂಪಿನಿಂದ ಬೆಂಕಿಯ ಕಡೆ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟು ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ಯಾಕೆಂದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ನಿನ್ನನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ದ್ವೇಷಿಸುವೆ, ದ್ಷೇಷಿಸುತ್ತಿರುವೆ
ನಿನಗೆ ಬಾಗುತ್ತೇನೆ, ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಇಲ್ಲಿದೆ ಪುರಾವೆ
ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡದೇ ಕುರುಡಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ಜನವರಿಯ ಬೆಳಕು ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು
ತನ್ನ ಕ್ರೂರ ಕಿರಣಗಳಿಂದ ಸುಡುತ್ತಿದೆ
ಶಾಂತಿಯ ಕೀಲಿಕೈಯನ್ನು ನಿಷ್ಕರುಣೆಯಿಂದ ಕದ್ದೊಯ್ದಿದೆ
ಕಥೆಯ ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಾಯುತ್ತೇನೆ,
ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ, ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ
ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ
ಯಾ...ಕೆಂ...ದ..ರೆ...
ನಾನು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ
ಪ್ರೀತಿಯ ಬೆಂಕಿ ನನ್ನ ರಕ್ತದಲ್ಲಿದೆ
- ನೆರುಡಾ
೨೧.
ಪ್ರೇಮ
ನಿನ್ನಿಂದಾಗಿಯೇ
ನಳನಳಿಸುವ ಹೂದೋಟದಲಿ
ವಸಂತ ಸೂಸುವ ಸುಗಂಧವೂ ನನ್ನ ನೋಯಿಸುತ್ತಿದೆ
ನಿನ್ನ ಮುಖ ನನಗೆ ಮರೆತುಹೋಗಿದೆ
ನಿನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನೂ ನಾನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ತುಟಿಗಳ ಬಿಸುಪು ಹೇಗಿತ್ತು?
ನಿನ್ನಿಂದಾಗಿಯೇ
ನಾನು ಬಿಳಿಯ ಪ್ರತಿಮೆಗಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ
ಉದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು
ಆ ಬಿಳಿಯ ಪ್ರತಿಮೆಗಿಲ್ಲ ದನಿ, ದೃಷ್ಟಿ ಯಾವುದೂ
ನಾನು ನಿನ್ನ ದನಿಯನ್ನು ಮರೆತಿರುವೆ
ನಿನ್ನ ಖುಶಿಯ ಕೇಕೆಯನ್ನೂ ಮರೆತಿರುವೆ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೂ ಮರೆತಿರುವೆ ನಾನು
ಸುಗಂಧಕ್ಕೆ ಹೂವಿನೊಂದಿಗಿರುವ ಅನುಬಂಧ
ನಿನ್ನ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಂಧಿಯಾಗಿದೆ
ಅದೊಂದು ಗಾಯದ ಹಾಗೆ
ನಿನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶ ಗುಣಪಡಿಸಲಾಗದ ಹಾನಿ ಮಾಡಿಯಾಗಿದೆ
ನಿನ್ನ ಮುದ್ದು ನನ್ನ ಆವರಿಸುತ್ತದೆ; ಆರೋಹಣದಂತೆ
ವಿಷಣ್ಣತೆಯ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹಬ್ಬಿದ ಹೂ ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ
ನಾನು ನಿನ್ನ ಮರೆತಿರುವೆ
ಆದರೂ...
ಪ್ರತಿ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲೂ ನೀನೇ ಕಾಣಿತಿರುವೆ
ನಿನ್ನಿಂದಾಗಿಯೇ
ಗಾಢ ಸುಗಂಧವೂ ನನ್ನನ್ನು ಗಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿದೆ
ಆಸೆಗಳು ಮತ್ತೆ ತಳಗಟ್ಟುತ್ತಿವೆ
ಗುಂಡಿಕ್ಕುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಉಲ್ಕೆಗಳು
-ನೆರುಡ
೨೨.
ಹಕ್ಕಿ
ದಿನದ ಅಮೂಲ್ಯ ಉಡುಗೊರೆಯು
ಹಕ್ಕಿಯಿಂದ ಹಕ್ಕಿಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಗೊಂಡಿತು
ದಿನವು ಕೊಳಲಿನಿಂದ ಕೊಳಲಿಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಗೊಂಡಿತು
ಹಸಿರುಡುಗೆ ತೊಟ್ಟು ವಿಮಾನವೇರಿ ಹೊರಟಿತು
ಹಕ್ಕಿಗಳು ಗರಿಗೆದರಿ ಹಾರುವ ನೀಲಿಯಾಗಸಕ್ಕೆ
ತೆರೆದ ಸುರಂಗದ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ
ಅಲ್ಲು, ಆಗ ಇರುಳು ಬಂತು
ನಾನು ಹಲವು ಪ್ರಯಾಣಗಳಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ
ಸ್ತಬ್ಧನಾಗುತ್ತೇನೆ, ಸೂರ್ಯ ಮತ್ತು ಭುವಿಯ
ನಡುವೆ ಹಬ್ಬಿರುವ ಹಸಿರಿನಲ್ಲಿ
ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ನೋಡುತ್ತೇನೆ
ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ರೀತಿಯನ್ನು
ಹಕ್ಕಿರೆಕ್ಕೆಗಳು ಸುಗಂಧವನ್ನು ಹರಡುವ ಪರಿಯನ್ನು
ಕೆಳಗೆ ಹಬ್ಬಿರುವ ಹಾದಿಯನ್ನು
ಮೋಹಕ ವಸಂತವನ್ನು, ಮನೆಯ ಮಾಡಿನ ಅಂಚನ್ನು
ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ವ್ಯಸ್ತರಾದ ಮೀನುಗಾರರನ್ನು
ಉಕ್ಕುವ ನೊರೆಯ ಚಿಲುಮೆಯನ್ನು
ನನ್ನ ಹಸಿರು ಆಕಾಶದಿಂದಲೇ ನೋಡುವೆ
ಅವರ ಕೆಲಸದ ನಿಮಗ್ನತೆಯನ್ನು
ಹಾರುವ ಸನ್ನಾಹದಲ್ಲಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಹಕ್ಕಿಯ ಉತ್ಸುಕತೆಯನ್ನು
ಮಕರಂದದಾಚೆಗೆ ಅದು ಚಿಮ್ಮಿಸುವ ನೀರ ಹನಿಯನ್ನು
ವರ್ಣಿಸಲು ನನ್ನಲ್ಲೀಗ ಬೇರೆ ಅಲ್ಷರಗಳಿಲ್ಲ
-ನೆರುಡ
೨೩.
ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನಾತ್ಮವು ಖಾಲಿ ನಿಚ್ಚಣಿಕೆಯಂತೆ....
ನಾನು ಜೇಬಿನಿಂದ ಲೇಖನಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು
ಪರ್ವತಗಳನ್ನು ನಕಲು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ
ನದಿಗಳನ್ನು, ಮೋಡಗಳನ್ನೂ ಸಹ
ಹಕ್ಕಿ ಹಾರುವುದನ್ನು, ಜೇಡ ನೇಯುವ ಬಲೆಯನ್ನು
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಕಲು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಬೇರೇನನ್ನೂ ಯೊಇಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ
ನಾನು ಗಾಳಿ, ಪರಿಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ
ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಯ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಸವರುವ ಗಾಳಿ
ಎಲೆಗಳು ಅನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ ಬೀಳುವ
ಸರೋವರದ ಮೀನುಗಳು ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ ನಿಂತಾಗ
ಗೋಳಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುವ ಕಣ್ಣುಗಳು
ಪ್ರತಿಮೆಯಂತೆ ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು
ಮಳೆಯ ಸಂಕೀರ್ಣ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳನು
ಸೃಜಿಸುವ ಪರಿಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ ನಾನು
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೇನೂ ಸುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ
ಬೇಸಿಗೆಯ ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ
ನಾನು ಗಾಳಿಯ ಹಾಡನ್ನಷ್ಟೇ ಹಾಡುತ್ತೇನೆ
ಇತಿಹಾಸವು ತನ್ನ ರಥವೇರಿ ಚಲಿಸುತ್ತದೆ
ಶವಗಳನ್ನು, ಪದಕಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾ
ಇತಿಹಾಸವು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ
ನದಿಯ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೆಳೆದುಕೊಂಡು
ನಾನು ನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆ ವಸಂತನೊಂದಿಗೆ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ
- ನೆರುಡಾ
೨೪.
ಇಲ್ಲಿ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ದಟ್ಟವಾದ ಫೈನ್ ಮರಗಳ ನಡುವಿಂದ
ಗಾಳಿ ತನ್ನ ತಾನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬೀಸುತ್ತದೆ
ಅಲೆಮಾರಿ ನೀರಿನ ಮೇಲೆ ಚಂದ್ರ
ರಂಜಕದಂತೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ
ದಿನಗಳು ಏಕತಾನವಾಗಿ, ಒಂದನ್ನೊಂದು ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಾಗುತ್ತವೆ
ಹಿಮವು ನೃತ್ಯ ಚಿತ್ರದಂತೆ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ
ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿಗಳು ಪಶ್ಚಿಮದಿಂದ ಜಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಿವೆ
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೌಕೆಯ ಪಟವೂ ಜಾರುತ್ತದೆ
ಎತ್ತರೆತ್ತರದಲ್ಲಿರುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳೂ..
ಓಹ್! ಹಡಗಿನ ಕಪ್ಪು ಶಿಲುಬೆ!
ಏಕಾಂಗಿ
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾನು ನಸುಕಿನಲ್ಲಿಯೇ ಏಳುವೆ
ಆಗೆಲ್ಲ ನನ್ನಾತ್ಮವು ಆರ್ದೃವಾಗಿರುತ್ತದೆ
ದೂರದಲ್ಲಿ ಮೊರೆಯುವ ಸಮುದ್ರ
ಮತ್ತೆ, ಮತ್ತೆ ಕೇಳುವ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ
ಇದು ಬಂದರು
ಇಲ್ಲಿ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ಇಲ್ಲಿಯೇ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ದಿಗಂತವು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಮರೆಮಾಡುತ್ತದೆ
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ತಣ್ಣಗಿನ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳ ನಡುವೆಯೂ
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ನನ್ನ ಮುತ್ತುಗಳು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ
ಭಾರವಾದ ಪಾತ್ರೆಯೊಳಗೆ ಜಾರುತ್ತವೆ
ಸಮುದ್ರವನು ದಾಟಿ ಯಾರೂ ಬರದ ದಾರಿ ಸೇರುತ್ತವೆ
ಹಳೆಯ ಲಂಗರಿನಂತೆ ನನ್ನ ಮರೆಯುವುದನ್ನು
ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ನೋಡುತ್ತೇನೆ
ನಾವೆಗಳು ಲಂಗರು ಹಾಕಿದಾಗ
ಬಿಗಿದ ಹಗ್ಗಗಳು ಬೇಸರಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ
ನನ್ನ ಬದುಕು ದಣಿದಿದೆ ಜೀವವೇ
ಯಾವ ಉದ್ಧೇಶವಿಲ್ಲದೇ ಹಸಿದಿದ್ದೇನೆ
ನೀನು ಅಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿರುವೆ
ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲದ್ದನ್ನು ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವೆ
ನನ್ನ ಹೇವರಿಕೆಗಳು ಮುಸ್ಸಂಜೆಯೊಡನೆ ಗುದ್ದಾಡುತ್ತವೆ
ಮತ್ತೆ ಇರುಳು ಆವರಿಸುತ್ತದೆ; ನನಗಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತದೆ
ಚಂದಿರ ಕನಸುಗಳ ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾನೆ
ದೂರದ ನಕ್ಷತ್ರವೊಂದು ನಿನ್ನ ವಿಶಾಲ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನನ್ನ ನೋಡುತ್ತದೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವಾಗ...
ಗಾಳಿ ಫೈನ್ ಮರದ ಎಲೆಗಳ ತಂತಿಯನು ಮೀಟುತ್ತದೆ
ಎಲೆಗಳು ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಹಾಡು ಹಾಡುತ್ತವೆ
- ನೆರುಡ
೨೫.
ಹತಾಶೆಯ ಹಾಡು
ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವ ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳು ಭುಗಿಲೇಳುತ್ತವೆ
ನದಿಯು ತನ್ನ ಮೊಂಡುತನ ಮತ್ತು ದುಃಖದೊಂದಿಗೆ ಸಾಗರವ ಬೆರೆಯುತಿದೆ
ಮುಂಜಾನೆಯ ಹಡಗಿನ ಕಟ್ಟೆಯಂತೆ ನಿರ್ಜನ
ಇದು ಅಗಲುವಿಕೆಯ ಸಮಯ!
ಓಹ್! ಎಷ್ಟೊಂದು ನಿರ್ಜನವಾಗಿದೆ!
ತಂಪು ಹೂಗಳ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ
ಮಂಜಿನ ಬಂಡೆಯ ಚೂರುಗಳ ರಾಶಿ!
ಓಹ್! ಹಡಗಿನ ಭೀಕರ ಗುಹೆಗಳು!
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಅಡಕವಾಗಿವೆ ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಜಗಳಗಳು
ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ಹಾಡುಹಕ್ಕಿಗಳಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆ ಮೂಡುವವು
ನೀನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನುಂಗುವೆ ಶೂನ್ಯದಂತೆ,
ಸಾಗರದಂತೆ, ಸಮಯದಂತೆ
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಳುಗುತ್ತವೆ!
ಇದು ಆಕ್ರಮಣ ಮತ್ತು ಮುತ್ತುಗಳ ಸಮಯ
ಪದಗಳಿಲ್ಲಿ ದೀಪಸ್ತಂಭದಂತೆಯೇ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತವೆ
ಪೈಲೆಟ್ ನ ಭಯ, ಕುರುಡು ಚಾಲಕನ ಕೋಪ,
ಪ್ರೇಮದ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ದ ಕುಡಿತ
ಎಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಮುಳುಗುತ್ತವೆ!
ಬಾಲ್ಯದ ಮಂಜಿನಲಿ ಆತ್ಮದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಗಾಯಗೊಂಡಿವೆ
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅನ್ವೇಷಕ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದಾನೆ
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಳುಗುತ್ತವೆ!
ನೀನು ದುಃಖಿತೆ, ಆಸೆಗಳ ಕನಸು!
ದುಃಖವು ನಿನ್ನನ್ನಿ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ
ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಳುಗುತ್ತದೆ!
ನೆರಳಿನ ಗೋಡೆಯನು ಹಿಂದಿಕ್ಕಿ ನಾನು ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತೇನೆ
ಆಸೆ ಮತ್ತು ಆಟವನು ಮೀರಿ ನಡೆದೆ
ಓ ಜೀವವೇ, ನನ್ನ ಜೀವವೇ,
ಕಳೆದು ಹೋಗಿರುವ ಮುದ್ದು ಜೀವವೇ,
ನಾನು ಪರವಶತೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕರೆಯುತ್ತೇನೆ, ಹಾಡುತ್ತೇನೆ
ಗಾಜಿನಂತೆ ನೀನು ಅಪರಿಮಿತ ನಾಜೂಕುಗಾತಿ
ನನ್ನ ಅನಂತ ಮರೆವು ನಿನ್ನನ್ನು ಛಿದ್ರವಾಗಿಸಿಹುದು
ದ್ವೀಪದ ಕರಾಳ ಏಕಾಂತವೊಂದಿತ್ತು
ಅಲ್ಲಿ, ಓ ನನ್ನ ಜೀವವೇ,
ನಿನ್ನ ತೋಳುಗಳು ನನ್ನ ಬಳಸಿದವು
ಹಸಿದಿದ್ದೆ, ಬಾಯಾರಿದ್ದೆ, ನೀನೊಂದು ಹಣ್ಣು!
ನೋವಿತ್ತು, ಹತಾಶೆಯಿತ್ತು, ನೀನೊಂದು ಪವಾಡ!
ಓ ಜೀವವೇ, ಹೇಗೆ ಅರಿಯಲಿ ನಾನು
ನಿನ್ನಾತ್ಮದ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ತೋಳ ಶಿಲುಬೆಯಲ್ಲಿ
ನಾ ಹೇಗೆ ಸೆರೆಯಾದೆನೆಂದು?
ನನ್ನಾಸೆಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಕ್ಷಣಿಕ, ಅದೆಷ್ಟು ಭಯಾನಕ!
ಎಂಥ ಕ್ರೌರ್ಯ! ! ಎಷ್ಟು ಮಾದಕ! ಎಷ್ಟು ಉದ್ವಿಗ್ನ! ಎಂಥ ಚಪಲ!
ಚುಂಬನಗಳ ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಗೋರಿಯೊಳಗಿನ್ನೂ ಬೆಂಕಿಯಿತ್ತು
ಹಣ್ಣ ಹೊತ್ತ ರೆಂಬೆಗಳು ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದವು,
ಹಕ್ಕಿ ಕುಕ್ಕುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು!
ಓಹ್! ತುಟಿಯ ಗಾಯ!
ಓಹ್! ಮೈತುಂಬ ಮುತ್ತು!
ಓಹ್! ಹಸಿದ ಹಲ್ಲುಗಳು!
ಓಹ್! ಬೆಸೆದ ದೇಹಗಳು!
ಓಹ್! ಭರವಸೆ ಮತ್ತು ಬಲದ ಹುಚ್ಚು ಮೇಳೈಸಿ
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಏಕವಾದೆವು, ಹತಾಶೆಗೊಂಡೆವು!
ನೀರಂತೆ, ಹಿಟ್ಟಿನಂತೆ ನಿನ್ನ ಮೃದುತ್ವ
ಮಾತುಗಳು ತುಟಿಯಿಂದ ಜಾರತೊಡಗಿದವು
ನನ್ನ ವಿಧಿ, ನನ್ನ ಹಂಬಲದ ದಾರಿ
ಹಾತೊರೆದೆ ನಡೆಯಲು ನಾನು
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಳುಗುವುದು!
ಓಹ್! ಭಗ್ನಾವಶೇಷಗಳ ಕಂದರವೇ
ಎಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿಹೋಯ್ತು
ನಿನಗೆ ಯಾವ ದುಃಖವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ
ದುಃಖದಲಿ ನೀನು ಮುಳುಗಲಿಲ್ಲ
ಅಲೆಅಲೆಯಲ್ಲಿ ನೀನು ಇನ್ನೂ ಕರೆಯುತ್ತಲೇ ಹಾಡುವೆ
ಹಡಗಿನ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿರುವ ನಾವಿಕನಂತೆ
ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಅರಳುವೆ ನೀನು
ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವೆ ನೀನು
ಓಹ್! ಶಿಲಾಖಂಡಗಳ ರಾಶಿಯೇ,
ನೀನೊಂದು ತೆರೆದ ಕಹಿಬಾವಿ!
ಪೇಲವ ಕುರುಡು ಮುಳುಗುಗಾರ, ಅದೃಷ್ಟಹೀನ ಜೀಕುಗಾರ, ಕಳೆದುಹೋದ ಅನ್ವೇಷಕ
ಎಲ್ಲರೂ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಮುಳುಗುತ್ತಾರೆ!
ಇದು ಅಗಲುವ ಸಮಯ, ಕಠಿನ ಶೀತಲ ಸಮಯ
ರಾತ್ರಿಯಿದು ಎಲ್ಲವನೂ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಗೆ ಜೋಡಿಸುತಿದೆ
ಸಮುದ್ರವು ಕುಸ್ತಿಯ ಪಟ್ಟುಗಳಿಂದ ದಡವ ಆಕ್ರಮಿಸುತಿದೆ
ತಂಪು ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಮೇಲೇರುತ್ತಿವೆ, ಕಪ್ಪು ಹಕ್ಕಿಗಳು ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ
ಮುಂಜಾವಿನ ಹಡಗುಕಟ್ಟೆಯಂತೆ ನಿರ್ಜನವಾಗಿದೆ
ನಡುಗುವ ನೆರಳು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ತಿರುಗುತ್ತಿದೆ
ಓಹ್! ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ದೂರ, ದೂರಕ್ಕಿಂತಲೂ ದೂರ...
ಇದು ಅಗಲುವಿಕೆಯ ಸಮಯ
ಕೋಸಿರುವ ಕೈ ಬೇರೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ
- ನೆರುಡಾ
೩೦.
ಭಸ್ಮದ ಯುಗ
ಇದು ಭಸ್ಮದ ಯುಗ
ಸುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ ಚಿತಾಭಸ್ಮ
ನರಕದ ಹಿಮ ಪ್ರಯೋಗಗಳು
ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ! ಎಂಬುದನ್ನೇ ಅರಿಯದೇ
ಕಣ್ಣೀರಿಡುತ್ತಲೇ ಮುಚ್ಚಿದ ಕಣ್ಣುಗಳ ಭಸ್ಮ
ಪುರಾಣ ಕನ್ನಿಕೆಯರ ಚಿತಾಭಸ್ಮ
ಸಣ್ಣ ತಂತಿಗಳಿಂದ ಹೆಣೆದ ಕಿಟಕಿಗಳು
ಕಠೋರ ನೆಲಮಾಳಿಗೆಯ ಚಿತಾಭಸ್ಮ
ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವ ಅಂಗಡಿಗಳು
ಪ್ರಸಿದ್ಧರ ಕೈಯ್ಯ ಚಿತಾಭಸ್ಮ
ಭಸ್ಮದ ಇತಿಹಾಸ ಮರುಕಳಿಸದಿರಲು
ಚಿತಾಭಸ್ಮದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲು
ಬರ್ಲಿನ್ ಯುದ್ಧದ ವಿಜಯೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ
ಅವರವರ ಆಶ್ ಟ್ರೇಯಲ್ಲಿತ್ತು
ಅವರವರದೇ ಚಿತಾಭಸ್ಮ
- ನೆರುಡಾ
೩೧.
ಪ್ರೇಮಗೀತೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ,
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ
ಇದು ನನ್ನೆದೆಯ ಹಾಡು
ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ ನನ್ನೆಲ್ಲ ಹುಚ್ಚುಗಳ ಆರಂಭ
ಓ ನನ್ನ ಜೀವವೇ,
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ನನ್ನ ಕಡುದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವೇ,
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ಮದಿರೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಮಲೇರಿಸಿದರೆ
ನಿನ್ನ ಕರಗಳಿಂದ ಪಾದಗಳವರೆಗೂ ನನಗೆ ಅಮಲು
ನೀ ಇಹಲೋಕದ ಸುರೆಯ ಸೀಸೆ
ನನ್ನ ಅದೃಷ್ಟದ ಮದಿರೆಯ ಪಾತ್ರೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ,
ಹಿಂದೆಯೂ, ಮುಂದೆಯೂ..
ನಿನಗಾಗಿ ಹಾಡುವ ಅಂತ್ಯವಿರದ ಹಾಡು
ನನಗೆ ಸ್ವರವಿಲ್ಲ, ದನಿಯಿಲ್ಲ ಹಾಡಲು
ಸ್ವರ ತಪ್ಪುತಿದೆ ನನ್ನ ಪಿಟೀಲು
ಸ್ವರ ತಪ್ಪಿದ ಪಿಟೀಲು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ ನನ್ನ ಯಜಮಾನಿಯೇ,
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಣ್ಣೇ, ಕಪ್ಪು ಚೆಲುವೇ,
ಸ್ಪಟಿಕ ಶುದ್ಧಳೇ, ನನ್ನ ಹೃದಯವೇ,
ನನ್ನ ಹಲ್ಲು, ನನ್ನ ಬೆಳಕೇ,
ನನ್ನ ಚಮಚ, ಮಸುಕು ದಿನಗಳಿಗೆ
ರುಚುಯೇರಿಸುವ ಉಪ್ಪೇ,
ನನ್ನ ಕಿಟಕಿಯಲಿಣುಕುವ ಚಂದ್ರಿಕೆಯೇ,
ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ
-ನೆರುಡಾ
೩೨.
ಭೂಮಿಯಿದೆ ನಿನ್ನೊಳಗೆ...
ಪುಟ್ಟ
ಗುಲಾಬಿ,
ಗುಲಾಬಿ ಹೂವೇ,
ಎಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕವಳು ನೀ
ಪೂರ್ತಿ ಬೆತ್ತಲ ಹುಡುಗಿ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅನಿಸುವುದು
ನಿನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿಯಬಹುದು
ನನ್ನ ಈ ಮುಷ್ಟಿಯೊಳಗೆ,
ಹೀಗೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು,
ನನ್ನ ಬಾಯಿಯವರೆಗೂ ಒಯ್ಯಬಹುದು,
ಆದರೆ
ಒಮ್ಮೆಲೆ
ನನ್ನ ಪಾದ ನಿನ್ನ ಪಾದವನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವುದು
ನನ್ನ ಬಾಯಿ ನಿನ್ನ ತುಟಿಯನ್ನು,
ನೀನು ದೊಡ್ಡವಳಾಗುತ್ತಿ,
ನಿನ್ನ ತೋಳುಗಳು ಪರ್ವತದಂತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ
ನಿನ್ನ ಮೊಲೆಗಳು ನನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತವೆ,
ನನ್ನ ತೋಳುಗಳು ನಿನ್ನ ತೆಳುವಾದ ಸೊಂಟದ
ಅಮವಾಸ್ಯೆಯ ಗೆರೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಲು ಶ್ರಮಿಸುತ್ತವೆ,
ಪ್ರೀತಿಯಲಿನೀನು ಕಡಲ ನೀರಿನಂತೆ ಸಡಿಲಗೊಳ್ಳುವೆ,
ನಾನು ಆಗಸದ ವಿಶಾಲ ಕಣ್ಣುಗಳನು ಅಳೆಯಲು ಸೋಲುತ್ತೇನೆ,
ಭೂಮಿಯನು ಚುಂಬಿಸಲು ನಿನ್ನ ತುಟಿಗಳೆಡೆಗೆ ಬಾಗುತ್ತೇನೆ.
- ನೆರೂಡ
೩೩.
ವಸಂತ
ಹಕ್ಕಿಯೊಂದು ಹಾರಿಬಂತು
ಬೆಳಕಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿತು
ಛಕ್ಕೆಂದು ಬೆಳಕಾದ ಬೆರಗಿಗೆ
ನೀರು ಉಕ್ಕಿಬಂತು
ನೀರು - ಬೆಳಕಿನ ನಡುವೆ
ಗಾಳಿ ನಿರುಮ್ಮಳವಾಗಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿತು
ವಸಂತವೊಂದು ಹೀಗೆ ಅನಾವರಣಗೊಂಡಿತು
ಬೀಜಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುವ ಕನಸು ಮೂಡಿತು
ಬೇರೊಂದು ಬೆಳೆದು ಸುರುಳಿಯಾಯಿತು
ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಪರಾಗದ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆ ತೆರೆಯಿತು
ಇವೆಲ್ಲವೂ ಘಟಿಸಿದ್ದು ಪುಟ್ಟ ಹಕ್ಕಿಯಿಂದ
ಹಸಿರು ಟೊಂಗೆಯ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ ಒಂದು ಹಾಡಿನಿಂದ
-ನೆರೂಡ
೩೪.
ಕನಸು
ಮರಳು ಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಾ
ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಲು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದೆ
ಪಾದಗಳು ಕಪ್ಪು ಮಣ್ಣನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಿದ್ದವು
ಅದುರುತ್ತಿದ್ದೆವು ಮಣ್ಣು ಮತ್ತು ನಾನು
ಒಮ್ಮೆ ಪೂರ್ತಿ ಮುಳುಗಿದೆ, ಮತ್ತೆ ಹೊರಬಂದೆ
ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ, ನೀ ನನ್ನಿಂದ ಹೊರಬರಲೇಬೇಕು
ಕತ್ತರಿಸಿದ ಕಲ್ಲಿನಂತೆ ನೀ ನನ್ನ ಭಾರಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವೆ
ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಸುತ್ತಿರುವೆ
ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ, ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ನಿನ್ನ
ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದೆ
ನಿನ್ನ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದೆ
ಗಾಳಿಯಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ತೇಲಿಬಿಟ್ಟೆ
ಆಹ್! ಆ ಗಳಿಗೆಯಲಿ ನನ್ನೊಲವೇ,
ಭಯಾನಕ ರೆಕ್ಕೆಯ ಹೊತ್ತ ಕನಸೊಂದು
ನಿನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸುತ್ತಲಿತ್ತು!
ನೀನು ಮಣ್ಣಿನಾಳದಲಿ ಹೂತುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ
ನನ್ನ ಕೂಗಿ ಕರೆದೆ, ಓಗೊಡದುಳಿದೆ
ನೆಲದಾಳದಲಿ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೋಳಿಹೋಗುವವರೆಗೂ
ರಕ್ಷಣೆಯ ಗೋಜಿಲ್ಲದೇ ನೀ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿದ್ದೆ
ನಂತರ
ನನ್ನ ನಿರ್ಧಾರವು ನಿನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿತು
ಹೃದಯಗಳ ಸೀಳಿದ ಗಾಯಗಳನು ಇಲ್ಲವಾಗಿಸಿತು
ಕೊಳೆಗಳ ತೊಳೆದು ಶುದ್ಧರಾದೆವು ನಾವು
ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ, ಕನಸುಗಳ, ಮರಳ ಗೊಡವೆಯಿಲ್ಲದೇ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆವು
ಪೂರ್ಣವಾಗಿ, ಹೊಳಪಿನಿಂದ, ಉರಿವ ಬೆಂಕಿಯಾಗಿ
-ನೆರೂಡ
೩೫.
ಮಗ
ಮುದ್ದು ಮಗನೇ, ನಿನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆಯೇನು?
ನಿನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆಯೇನು ಎಲ್ಲಿಂದ ನೀ ಬಂದೆಯೆಂದು?
ಹಸಿದ, ಬಿಳಿಯ ಹಂಸಗಳಿರುವ
ಕೊಳವೊಂದರಿಂದ ಬಂದೆ ನೀನು
ಶೀತ ಸರೋವರದ ದಡದಲ್ಲಿ
ಅವಳು ಮತ್ತು ನಾನು ಬೆಂಕಿಯುರಿಸಿದೆವು
ಪರಸ್ಪರ ಆತ್ಮಗಳನು ಚುಂಬಿಸಿ
ಅದುರಿದ ತುಟಿಯನ್ನು ಸವರಿದೆವು
ಎಲ್ಲವನೂ ಬೆಂಕಿಗೆಸೆದುಬಿಟ್ಟೆವು
ಜೀವನವನ್ನು ಸುಟ್ಟುರಿಸಿದೆವು
ಹೀಗೆ ನೀನು ಈ ಜಗಕೆ ಬಂದೆ
ನಿನ್ನ ನೋಡಲೆಂದು,
ನನ್ನ ನೋಡಲೆಂದು
ಸಾಗರಗಳ ದಾಟಿ ಬಂದಳು
ಅವಳು ಒಂದು ದಿನ
ಅವಳ ಸಪೂರ ಸೊಂಟವನು ಬಳಸಿ
ಭೂಮಿಯ ತುಂಬ ನಡೆದೆ
ಯುದ್ಧಗಳು, ಪರ್ವತಗಳು
ಮರಳು, ಮುಳ್ಳುಗಳೊಂದಿಗೆ...
ಹೀಗೆ ನೀನು ಈ ಜಗಕೆ ಬಂದೆ
ಅದೆಷ್ಟೋ ಜಾಗಗಳಿಂದ ಬಂದಿರುವೆ ನೀನು
ನೀರಿನಿಂದ, ಭೂಮಿಯಿಂದ
ಬೆಂಕಿಯಿಂದ, ಮಂಜಿನಿಂದ
ದೂರದೂರದಿಂದ ಪಯಣಿಸಿ
ವಿಪರೀತ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬಂಧಿಯಾದ
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರೆಡೆಗೆ ನಡೆದು ಬಂದಿರುವೆ
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ನಿನ್ನಿಂದ ಕೇಳಬಯಸುತ್ತೇವೆ
ಏನು ಹೇಳಬಯಸುವೆ ನಮಗೆ?
ನಾವು ನೀಡಿದ ಇಡಿಯ ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ
ನಮಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ನೀನು ಅರಿತಿರುವೆ
ದೊಡ್ಡ ಚಂಡಮಾರುತದಂತೆ
ಜೀವನವೆಂಬ ಮರವನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸಿದ್ದೇವೆ
ಬೇರಿನಾಳದವರೆಗೂ ಕಂಪನವ ಹರಡಿದ್ದೇವೆ
ಆ ಮರದ ತುತ್ತತುದಿಯ ಕೊಂಬೆಯ
ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ಈಗ ನೀನಿರುವೆ
ನಿನ್ನಿಂದಾಗಿ ನಾವೂ ಆ ಎತ್ತರಕ್ಕೇರಿದ್ದೇವೆ
-ನೆರೂಡ
