ಕವಿತೆ

ಮುತ್ತುಗಳ ಲೆಕ್ಕವಿಡಬೇಡ

ಮೆತ್ತಗೆ ನೀನುಸಿರದ ಮಾತು

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮಾರ್ದನಿಸುತ್ತದೆ

ಅಂದು ನಾವು ಸೇರಿದ ಇರುಳು

ಬಾನಿಗೂ ಉಬ್ಬರ!

ಗುಡುಗು, ಮಿಂಚು ಮೌನ 

ಮೀರುವ ಅಬ್ಬರದ ನಡುವೆ

ಸುರಿವ ಮಳೆಹನಿಯಂತೆ ಮುತ್ತು

ಧಾರೆಯಾಗಿ ಸುರಿಯುತ್ತಲಿತ್ತು

ಲೆಕ್ಕ ಮೀರಿತು ಎಂದವಳಿಗೆ

ಮತ್ತದೇ ಉತ್ತರ ಲೆಕ್ಕವಿಡಬೇಡ

ಮುಟ್ಟುವುದು, ಬೆತ್ತಲಾಗುವುದು

ಲೆಕ್ಕವನು ಮೀರಿದ್ದು 

ಆತ್ಮದ ಬೆಸುಗೆಗಲ್ಲದೇ ದೇಹ

ಬೆಸೆದುಕೊಳ್ಳುವುದೆ? ನಿನ್ನ

ಒಡಲೊಳಗೆ ನಾನು ನದಿಯಂತೆ

ಹರಿದಾಗ ಕ್ಷಣಕ್ಷಣವೂ ತುಂಬಿ

ಕೊಂಡೆ ಆಳ ಅಗಾಧಗಳನು

ಹೊರಲೋಕದ ಗೊಡವೆ ಮೀರಿದ

ಆ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ದಿಗ್ಗನೆ ಬೆಳಕು

ಮನದೊಳಗೆ ಹೊತ್ತಿ ಬೆರಳು

ಹೊಸಪದವೊಂದನು ಟಂಕಿಸಿತು

ಬೆಳಕಿನ ರಾತ್ರಿ